Alpacas aaien. Op grote hoogte.

- LET OP: Plaids gemaakt van alpaca wol verkopen we niet meer. Toch geven we u graag een kijkje in dit mooie, traditionele proces. -

Yumeko bezoekt alle leveranciers. Om met eigen ogen te zien hoe ze werken, hoe er met de mensen en dieren wordt omgegaan. En natuurlijk om de mensen zelf beter te leren kennen. We waren nog niet bij de leverancier van onze mooie, fairtrade alpaca plaids geweest. Maar nu wel en het was een zeer bijzondere reis voor oprichter Stephan Zeijlemaker.

Mijn reis begon in de hoofdstad Lima. Met bijna 9 miljoen inwoners en zonder een metronetwerk of fietspaden een erg drukke stad, waar het verkeer zich meestal met een slakkengang door de oude en nieuwe straten wurmt. In Lima heeft onze producent een kantoor en een fabriek. Daar kom ik later op terug, want we beginnen bij de bron: de alpacas.

Deze alpaca mocht ik aaien.

Deze alpaca mocht ik aaien

Van Lima naar Juliaca, een kleine luchthaven op 3850 meter hoogte in de Andes. Letterlijk adembenemend. Basis voor het bezoek aan de alpaca kudde was het stadje Puno, aan de oever van het Titicaca meer, het hoogste bevaarbare meer ter wereld. 's

 

Middags heb ik een tocht gemaakt op het Titicaca meer om de beroemde woonplaats van de Uros indianen te bezoeken. De indianen wonen al honderden jaren op zelf gemaakte rieten eilanden op het meer. Alles is van riet: het eiland, de boten, de huizen. Ik vond het helaas een treurig stemmend bezoek, omdat de indianen er alleen nog lijken te wonen voor het toerisme en alles er om geld verdienen draait. Niks oorspronkelijks meer aan.

Lunch op grote hoogt.

Lunch op grote hoogt.

De volgende dag ging ik, met het echtpaar dat het bedrijf waar we mee samenwerken heeft opgericht, heel vroeg op pad om de alpaca kudde te bezoeken die de superzachte wol voor onze plaids levert. Het werd een indrukwekkende dag. Door de grote hoogte van 4350 meter, door de machtige natuur, door de hartelijkheid van de gidsen en de herderin en door de lokale maaltijd..

De alpacas leven op een hoogte tussen de 4000 en 4500 meter op de grassige hellingen van de Andes, samen met merino schapen. De kudde die ik bezocht bestaat alleen uit witte dieren, zowel de alpacas als de schapen. Alpacas komen voor in 16 kleuren. Van wit, tot grijs, bruin en zwart en alles er tussen in.

Het mos dat de alpacas eten.

Het mos dat de alpacas eten.

De herderin loopt er de hele dag bij in de buurt, samen met een herdershond die de dieren 's morgens en 's avonds naar een omheining brengt waar ze overnachten. Dat voorkomt dat ze de bergen inlopen. Er zijn geen natuurlijke bedreigingen voor de volwassen dieren. Jonge alpacas worden soms gedood door een vos of een condor.

De herderin met geraapte wol.

De herderin met geraapte wol.

Toen we in contact kwamen met onze producent vroegen we natuurlijk of ze biologisch en fairtrade gecertificeerd waren. Fairtrade zijn ze, biologisch niet. Althans niet gecertificeerd. Maar biologischer dan de alpacas die ik gezien heb, bestaat niet. De dieren lopen in een verbluffend mooie wereld de gehele dag buiten en eten grassen en mossen, die alleen op die hoogte groeien en zorgen voor de bijzondere zachtheid van de wol aldus de oprichter.

De kou 's nachts draagt daar verder aan bij: de dieren ontwikkelen een dikke vacht die ze warm houdt tijdens de koude nachten op grote hoogte. De dieren zijn vrij schuw als het om vreemde mensen gaan, maar blijven rustig staan als de oude herder of herderin door de kudde heen loopt. Ik wilde graag een alpaca aanraken, ze zien er namelijk schattig uit, en dat lukte uiteindelijk, met hulp van de herderin. De wol is niet zo zacht als ik verwachte, omdat de vacht van de dieren natuurlijk niet schoon is doordat ze hun hele leven buiten lopen.

Mooi, leeg en stil.

Mooi, leeg en stil.

Rond lunchtijd haalde de herderin haar omslagdoek los en presenteerde de lunch. Gekookte aardappels met alpaca. Voor mij als vegetarier was dat even slikken, maar uit beleefheid heb ik meegegeten. Alpaca lijkt wat op kip weet ik nu.

Dochter van de herderin.

Dochter van de herderin

Na het bezoek aan de kudde volgde een bezoek aan Lampa, het dorp waar handgemaakte kleden en plaids van alpaca en merinowol worden gemaakt. Onze producent werkt er met vrouwen die in de gevangenis beland zijn, vaak omdat ze dachten wat bij te kunnen verdienen door drugs de grens naar Bolivia over te brengen. De vrouwen leven in verschrikkelijke omstandigheden, soms met een klein kind, en zijn helemaal op zich zelf aangewezen. Onze producent traint de vrouwen in breien, zodat ze een vak leren, iets nuttigs kunnen doen en over een inkomen kunnen beschikken. Zo maken ze hele mooie producten op een hele mooie manier. Petje af voor deze geweldige mensen die al jaren een social enterprise zijn. Al lang voor het begrip bekend was. Ze hebben me in 2 dagen overal mee naar toegenomen en me alles laten zien waar ze mee bezig zijn. Trots en bescheiden tegelijk.

Een chunky knit.

Een chunky knit.

Terug in druk Lima heb ik de productielocatie daar bezocht (er wordt ook geproduceerd in Cusco). De prachtige en zuivere wol wordt daar met de modernste machines geweven tot de mooie plaids zoals wij ze verkopen.

Mijn reis naar Peru heeft me volledig overtuigd dat we met de goede producent in zee zijn gegaan. De eigenaren waren een social entrerprise avant la lettre, zijn zeer begaan met wat ze doen en met de mensen waarmee ze werken. Ze hebben me een paar dagen op sleeptouw genomen met hartverwarmende gastvrijheid. Gracias y al la proxima vez!

Breiles met alpacawol.

Breiles met alpacawol.

- LET OP: Plaids gemaakt van alpaca wol verkopen we niet meer. Toch geven we u graag een kijkje in dit mooie, traditionele proces. -